Uzimajući za osnovu mjerenja lunarni mjesec i usuglašavajući tu veličinu s danima, ljudi su stvorili takozvani, lunarni kalendar.

Prirodna znanost astronomija jest disciplina o nebeskim objektima, opservacijama i fenomenima na noćnom nebu.

Drevna disciplina astronomije je ključna metoda računanja datuma i vremena. Zvijezda u nekom sunčevu sustavu jest izvor svjetlosti koji stvara zvjezdani dan, rotacijski period orbitirajućih planeta regulira godišnja doba na planetarnoj površini, a ovu kombinaciju prati i bilježi kalendar.

Ovisno na kojem prirodnom procesu se zasnivaju, kalendare dijelimo na 3 vrste, a to su: lunarni, luni-solarni i solarni kalendar.

Lunarni kalendari su oni koji se odnose na Mjesec. Nastali su kada su ljudi primijetili da je potrebno otprilike 12 lunacija da bi se procesi u prirodi počeli ponavljati, npr. seoba ptica, otpadanje lišća, i sl. 

Budući da dvije lunacije traju otprilike 59 dana, takve „godine“ su imale 354 dana.  Korištenjem takvog kalendara primijetilo se da datumi nakon nekog vremena ne odgovaraju više procesima u prirodi pa su tako ptice kasnile sa seobom, a lišće s otpadanjem. 

U tu svrhu su povremeno dodavani dodatni mjeseci. Tako je nastao luni-solarni kalendar, tj. kalendar čija kalendarska godina povremenim dodavanjem dodatnih (tzv. interkalarnih) mjeseci prati sunčevu godinu, odnosno godišnja doba. 

Međutim, da bi se formirao solarni kalendar zasnovan na Zemljinom kretanju oko Sunca trebalo je proći neko vrijeme da bi astronomska znanja dosegla razinu kojom bi se mogla izračunati duljina sunčeve godine. 

Prvi koji su došli do približne vrijednosti sunčeve godine bili su Egipćani koji su koristili godinu od 365 dana. Dakle, razvoj kalendara kakvog danas poznajemo počinje od Babilonaca i Egipćana, bilo da mislimo na lunarni, luni-solarni ili solarni kalendar.

Ako se poziciju Zemlje na njezinoj orbiti oko Sunca promatra s obzirom na ekvinocij, odnosno točku u kojoj orbita presijeca nebeski ekvator, onda nam kalendarski datumi točno kazuju godišnja doba, tj. sinkronizirani su s deklinacijom Sunca.  Takav se kalendar zove tropski solarni kalendar.

Dakle, kalendar čiji nam datumi kazuju u kojoj je poziciji Zemlja tijekom njezine revolucije oko Sunca. 

Trajanje srednje kalendarske godine solarnog kalendara aproksimira određen oblik tropske godine, obično ili srednju tropsku godinu ili proljetno-ekvinocijsku godinu.

Evo koji su kalendari i tropski solarni kalendari: gregorijanski kalendar, iranski kalendar, julijanski kalendar, bahaistički kalendar, koptski kalendar.

U svakome od ovih kalendara godina traje 365 dana, a povremeno se godina produži dodavanjem dodatnog dana radi stvaranja prijestupne godine, ova se metoda naziva "interkalacija", a umetnuti dan "interkalirani".

Kalendari koji nisu solarni kalendari uključuju islamski kalendar, koji je čisti lunarni kalendar, i kalendare sinkronizirane sa sinodičkim periodom Venere ili s helijakalnim izlascima zvijezda.

Čitaj, prati i komen tiraj naše priče i na našoj Facebook stranici Život i stil!​ ​​