Antička književnost je književnost koja je napisana u antičko doba, većinom u staroj Grčkoj i Rimskom Carstvu, iako se u antičku književnost ubraja i prapovijesna književnost od razvitka prvog pisma i književnosti u Mezopotamiji, Perziji, Egiptu i Indiji.
Razdoblje antičke književnosti obuhvaća tekstove kao što su dokumentiranja zakona, dužine vladavina, a s vremenom je antička književnost počela obuhvaćati mitove, proročanstva, priče o životu poslije smrti, nastanku svijeta.
Antička književnost se dijeli na književnost pretklasičnog i klasičnog doba, književnost starog Egipta, hebrejska književnost, perzijska književnost, starogrčka književnost, helenistička književnost, rimska književnost, te književnost antičke Kine.
Najpoznatije djelo pretklasičnog i klasičnog doba je ep o Gilgamešu, dok je antičku književnost starog Egipta predstavlja Venamonova plovidba i Abusir zapisi koji su nastali oko 2400 godina prije Krista i najstariji su zapisi na papirusu.
Hebrejska antička književnost je gotovo sva bila dokumentarne naravi, a najpoznatija djela su Gezer kalendar, Svitci s Mrtvog mora i Talmud.
Perzijska antička književnost sabrana je i zbirci Avesta koja je bila najvažnije djelo zoroastrizma.
Starogrčka antička književnost započela je s Homerovom Ilijadom i Odisejom, a za rimsku antičku književnost iznimno je važna Vergilijeva Eneida.
Antičku književnost Kine predstavljaju Daodejing što je kineska zbirka kratkih aforizama. To je ujedno taoistički najpoznatiji i najstariji dokument.
Čitaj, prati i komentiraj naše priče i na našoj Facebook stranici Život i stil!
