U Avganistanu, zemlji koja se godinama suočava sa invazijama i ratovima, prema nekim procenama čak 70 odsto ljudi pati od nekog psihičkog poremećaja, među njima je velik broj dece, a u naročito teškom položaju su psihički bolesne žene, piše Dojče vele.
Pouzdane statistike ne postoje, a dodatni problem leži u činjenici da u Avganistanu zapravo niko ne pravi razliku između psihički bolesnih osoba i onih koji pate "samo" od nekog psihičkog poremećaja.
Ove osobe često su izložene diskriminaciji i žive na marginama društva, a roditelji dece sa takvim problemima najčešće su prepušteni sami sebi, pri čemu gotovo da nemaju nikakvu pomoć od vlasti ili zdravstvenih službi.
Dojče vele navodi primer jednog 16-godišnjeg dečaka, koji zbog svog poremećaja ne ide u školu, ističući da u Avganistanu i ne postoje posebne škole za decu koja pate od nekog psihičkog poremećaja, poremećaja u razvoju ili neke psihičke bolesti.
U slučajevima kada postoji mogućnost da se bolest izleči dodatni problem najčešće predstavlja nedostatak novca.
Otežavajuća okolnost je i to što psihijatrijskih bolnica, tzv. mastura, ima veoma malo - one postoje samo u većim gradovima, a uslovi života u njima nisu nešto što bi roditelji poželeli svojoj deci.
Jedan lekar u psihijatrijskog bolnici u Kabulu oštro kritikuje to što ni avganistanska vlada, ni nevladine humanitarne organizacije nemaju nikakve posebne programe za ove bolesnike, koji su zbog toga osuđeni na život van društva, bez nade da će ih okolina ikada prihvatiti.
Žene i deca često su žrtve sukoba u Avganistanu, koji je od 1979. godine pretrpeo invaziju sovjetskih snaga, građanski rat iz kog su nastali talibani, koji su nametnuli strogi šerijat, i invaziju snaga na čelu sa SAD 2001, u kojoj je svrgnut talibanski režim, ali i započet novi rat.
Mnogi Avganistanci sve više strahuju od izbijanja novog sukoba nakon povlačenja borbenih snaga NATO 2014. godine.
