Klasifikacija tla omogućava nam da tla svrstamo
u kvalifikacione skupine, a prema njihovim bitnim fizikalnim
parametrima.
Klasifikacija tla nam tako omogućava da tlo
opišemo simbolom koji označava određena fizikalna i mehanička
svojstva bitna za ponašanje tla.
Time se operativnije koriste oznake tla u geotehničkoj
dokumentaciji i komunikaciji.
Usvojena je manje-više jedinstvena svjetska klasifikacija tla.
Sustav klasifikacije tla se koristi dijagramom plastičnosti za
koherentna tla te dijagramom granulometrijskog sastava za
nekoherentna tla.
Nekoherentna tla su tla za koja vrijedi da je više od 50% mase
ili težine čvrstih čestica veličine praha ili gline (tj. čestica
koje se ne vide golim okom). To su tla kod kojih je kohezivna
sila između čvrstih čestica bitna, i zbog velike specifične
površine čvrstih čestica i zbog postojanja električnih sila koje
vežu vodu i tla koja se na neki način dadu mijesiti.
Slovne oznake za koherentne materijale su:
C - glina
M - prah
O - organska glina
Nekoherentna tla su tla za koja vrijedi da je više od 50% mase
ili težine čvrstih čestica veličine šljunka ili pijeska (tj.
većih od 0,06 mm ili 0,074 mm, čestica koje se uglavnom vide
golim okom) i to su sipka tla, kod kojih je kohezivna sila između
čvrstih čestica zanemariva.
Slovne oznake za nekoherentne materijale su:
G - šljunak
S - pijesak
Tu je i genetska klasifikacija tla po kojoj svojstva tla uveliko ovise o vrsti matičnih stijena iz kojih je tlo nastalo.
Klasifikacija tla svakom tlu daje oznaku koja se sastoji od dva slova: prvo slovo je oznaka osnovnog materijala, a drugo slovo ovisi o njegovim svojstvima prema sustavu.
Čitaj, prati i komentiraj naše priče i na našoj Facebook stranici Život i stil!
