Vino se nekada čuvalo u bocama začepljenim smolom, kredom, drvom ili raznim dijelovima biljaka.
Sve su to bili loši čepovi za vino, uključujući i ove današnje - plastične. Znalo se nekada, kao i danas, da je loš čep smrtna presuda čak i najkvalitetnijem vinu.
Stoga pretpostavljamo da je ona stara izreka "što starije to bolje" izgovorena tek nakon otkrića plutenog čepa.
Iako se pluto kao sirovina pojavljuje vrlo rano, još u antičko doba, tek je 1618. godine slijepi benediktinac Dom Perignon začepio svoj prvi šampanjac plutenim čepom.
Pluteni čepovi izrađuju se od kore hrasta plutnjaka. Najveće šume ovog hrasta prostiru se u Portugalu, Španjolskoj, Alžiru, Italiji, Francuskoj i Tunisu.
Kad je hrast u dobi od 25 do 30 godina i njegov promjer dosegne 80 cm, oguli mu se kora. Oguljenom, golom stablu potrebno je devet godina da obnovi svoju "kožu".
Kriteriji za izradu čepova vrlo su visoki. Čep ne smije propuštati vino, treba biti elastičan, mora odgovarati tipu boce i kvaliteti vina, a obično se izrađuje u nekoliko veličina.
Najčešći su čepovi dužine 33 mm i širine 22 mm, dužine 44 mm te širine 24 i 26 mm, a ima ih i od 60mm dužine.
Vina koja se dulje čuvaju, zatvaraju se arhivskim čepovima visoke kvalitete, a za vina koja se brže troše nisu potrebni čepovi veće dužine te može se koristiti i slabija klasa.
Čepovi se, ovisno o proizvođaču, klasificiraju kao a, b, c, d i e kvalitete, a one s oznakama super i ekstra kvalitete, poželjno je kupovati uz certifikat i obavezno upozorenje o čuvanju na suhom mjestu bez mirisa.
