Enzimi su proteini koji pokreću probavu. Neke proizvodi naše vlastito tijelo, dok druge dobivamo putem zdrave prehrane, čime se rasterećuje rad organa, kao što je primjerice gušterača.
Sirove namirnice poput voća i povrća te fermentirane namirnice su izvrsni izvori enzima. Međutim, oni se uništavaju kada se hrana konzervira ili kuha na visokim temperaturama. Istovremeno, djelotvornost enzima ovisi o količini vitamina i minerala u tijelu, posebice magnezija, mangana, bakra, željeza ili cinka, bez kojih ti enzimi ne mogu funkcionirati, piše nutricionistica Anita Šupe u knjizi Istine i laži o hrani.
Zbog toga je prehrana temeljena na industrijski obrađenoj hrani siromašna enzimima. Ipak, kuhana hrana ne mora biti problem (ponekad kuhanje olakšava probavu, jer pruža dodatne hranjive tvari i uklanja toksine i tvari koje onemogućuju rad enzima), bitno je samo da je uravnotežite s unosom sirovih namirnica.
Važnost enzima
Ako su prisutni u hrani, proces probave započne ranije u probavnom traktu. U nedostatku enzima, najveći dio probave odvija se u tankom crijevu. Mogućnost da neprobavljena hrana ulazi u debelo crijevo je tad povećana. Nepotpuno probavljena hrana daje priliku bakterijama koje se nalaze u debelom crijevu da se razmnože i povećaju proizvodnju plina i toksina zbog čega dolazi do osjećaja nelagode, pa čak i bolesti.
Probavni enzimi
Riječ je o skupini od nešto više od 20 enzima. Uglavnom se stvaraju u gušterači koja ih izlučuje u dvanaesterac (gornji dio tankog crijeva), a tamo pomažu u razgradnji napola probavljene hrane.
Prehrambeni enzimi
Njima obiluju sirove namirnice, pa se tako proces probave olakšava već u ustima i želucu. I ne nalaze se samo u povrću i voću, nego i u mliječnim proizvodima, tradicionalno obrađenoj sirovoj ribi te fermentiranim namirnicama kao što su kiseli kupus i tradicionalno ukiseljenom povrću.
