Pre oko 20 godina jedan pejzažni arhitekta je u istočnoj Nemačkoj otkrio formaciju drveća u obliku kukastog krsta. Pojava je privukla međunarodno interesovanje, kao i druge slične formacije koje su u međuvremenu otkrivene u nemačkim i okolnim šumama, ali misterija njihovog nastanka nikad nije u potpunosti razrešena, objavili su Daily Mail i Spiegel, a prenosi Blic.
Pregledajući fotografije iz vazduha za svoju kompaniju “Ekolend Dederov” u potrazi za irigacionim linijama, Ginter Reške iz Brandenburga je 1992. usred borove šume otkrio malu grupu od 140 stabala ariša koja su formirala potpuno pravilan kukasti krst. Za razliku od drugog zimzelenog drveća, lišće ariš u jesen požuti, a zatim potamni, tako da je formacija bila jasno uočljiva.
Arhitekta je iznajmio avion i nadleteo ovu oblast - i zaista - kukasti krst jasnih obrisa se lepo video. Šumar Klaus Gerike se dao na posao ne bi li ustanovio poreklo drveća, i merenjem stabala je ustanovio da su tamo od kasnih tridesetih godina. To znači da je decenijama, svakog proleća i leta, ogromna svastika krasila brdo iznad mesta Kucerova (bivša DDR), preživevši rusku okupaciju, komunističku vlast i pad Berlinskog zida, a da čak nije ni primećena.
Uzrok je delimično bila činjenica da je vidljiva samo tokom kratkog perioda u toku godine, ali i to što se može videti samo sa određene visine - avioni koji su išli na sever iz Berlina bili su previsoko, a u DDR su privatni avioni bili zabranjeni.
Nije mnogo prošlo, a o ovoj neobičnoj pojavi je počelo da se priča. Vest se proširila i van regiona, pa čak i van Nemačke. O njoj je pisao Figaro, a tadašnji francuski predsednik Miteran navodno je zbog toga zvao svog nemačklog kolegu Hercoga. Ubrzo zatim, nemački predsednik je naredio da se uvredljivi simbol ukloni. Drveće je posečeno, ali panjevi su formaciju isticali još jasnije - i to preko cele godine.
Nemačke vlasti su počele da se pribojavaju da bi mesto moglo posatati stecište neonacista. Naređeno je da se poseče cela šuma, ali to nije bilo moguće zbog nerešenih vlasničkih odnosa, pa je uklonjeno samo dvadesetak stabala, i to tako što su pažljivo odabrana i panjevi odsečeni do same zemlje.
Čini se da je sađenje takvih grupacija drveća u svoje vreme bilo “in” među nemačkim šumarima, a na teritoriji bivšeg Sovjetskog Saveza verovatno su sađene u čast sporazuma o nemačko-sovjetskom prijateljstvu iz tridesetih godina.
Jedan od tamošnjih seljaka je tvrdio da je to drveće sadio kao dete, i da mu je šumar za svaku posađenu semenku davao po novčić. Drugi su pričali da je drveće zasađeno kao demonstracija lojalnosti, nakon što je jedan žitelj obližnjeg sela odveden u koncentracioni logor jer je slušao Bi-Bi-Si, dok su treći tvdili da je lokalni nacistički vođa naredio da se drveće posadi za Hitlerov rođendan. “Berliner cajtung” je, pak, objavio da je drveće posađeno u znak zahvalnosti Radnim brigdama Rajha, za izgradnju jedne ulice u Zernikovu.
Slični simboli pronađeni su širom Nemačke: kukasti krst od ariša i “1933.” od smrča u pokrajini Hesen, kukasti krst od daglasovih jela u Visbadenu, pa čak i slične formacije u Kirgistanu.
//www.youtube.com/embed/gZrPFF_fGUk
