Receptori, nazvani NMD, po svemu sudeći, igraju ključnu ulogu u pretvaranju kratkotrajnog sjećanja u duboko i dugo urezane mentalne slike.
"Zna se da su ovi receptori potrebni u procesu učenja, ali njihova uloga unutar memorijske konsolidacije još uvijek nije bila detaljno prostudirana", kažu Eiji Shimizu i njegovi suradnici sa sveučilišta Princeton u New Jerseyju.
Da bi proučili NMD i njihovu funkciju u konsolidaciji istraživači su koristili genetske tehnike. Uzgojili su štakore koji imaju NMD receptore koji se mogu aktivirati ili onesposobiti, zavisno od hrane koja im se daje.
Tijekom raznih testova sposobnost učenja je oslabljena upravo kada su im onesposobljeni receptori iako su učili kao i svi drugi štakori kada su NMD receptori bili aktivni.
Jednom naučen zadatak zapamtili bi dokle god su isti receptori radili, a pri njihovu gašenju sjećanje na naučeno potpuno je nestalo.
Na osnovi ovih podataka, Shimazu i kolege zaključuju da je za dugoročnu sposobnost prisjećanja potrebno prolaziti kroz više faza, a u svakoj od njih potrebni su NMD receptori.
